Cystitis is de officiële term voor een blaasontsteking. Cystitis komt regelmatig voor bij de kat. Een cystitis kan ontstaan door een infectie. Zoals bijvoorbeeld bacteriën, maar ook schimmels en virussen. Vaak heeft een blaasontsteking geen duidelijke oorzaak.
Vaak is een blaasontsteking bij katten is vaak chronisch en komt steeds, met tussenpozen, weer terug (recidiverend). De precieze oorzaak is onbekend, maar er zijn wel verschillende factoren die een rol lijken te spelen. Zo komt deze cystitis vooral voor bij katten jonger dan 10 jaar. Gecastreerde dieren lijken er vaker last van te hebben dan niet gecastreerde katten. De meeste katten met cystitis zijn te dik, leven binnenshuis, bewegen weinig en krijgen voornamelijk brokken te eten. Daarnaast is stress een grote factor in het ontstaat van een blaasontsteking bij katten.
Veel katten met een blaasontsteking hebben hier pijn aan. Je kat zal een andere plek gaan zoeken om te plassen dan in de kattenbak. Ook heeft je kat constant aandrang om te plassen, zonder dat de blaas voldoende gevuld is. Hierdoor zal je kat heel vaak kleine plasjes doen. Een enkele keer kan de urine wat roder zijn, er zit dan bloed bij. Het doen van kleine plasjes in huis moet niet verward worden met in huis plassen als gevolg van een gedragsprobleem. Het is daarom altijd belangrijk om de urine te laten onderzoeken door je dierenarts als je kat ongewenst plasgedrag vertoont.
In veel gevallen is het noodzakelijk dat de dierenarts de kat onderzoekt, een blaasontsteking is niet altijd zo duidelijk en er kunnen ook andere oorzaken zijn voor steeds kleine beetjes plassen (zoals bijvoorbeeld een verstopping). Als je langs de dierenarts gaat, neem dan wat urine mee. Op die manier kan je dierenarts dit direct onderzoeken. Het beste is als deze urine zo vers mogelijk is en maximaal 4 uur oud. Wat vaak opvalt, is dat er juist geen veranderingen aan de urine te vinden zijn.
Eventueel kan je dierenarts een echo aanraden. In het geval en vaan blaasontsteking is hierop een verdikte blaaswand te zien.
Aangezien een blaasontsteking bij een kat zelden het gevolg is van een infectie, worden antibiotica zelden geadviseerd.
De behandeling bestaat uit het verlichten van de klachten. Dit wordt veelal gedaan door middel van een ontstekingsremmer, waar ook een pijnstiller inzit. Op deze manier wordt zowel de blaaswand tot rust gebracht, als de pijn verminderd. Je kat zal zich prettiger voelen en sneller herstellen.
Veel katten lijken ook gebaat te zijn bij het geven van natvoer, zodat er extra urine gemaakt wordt. Ook het stimuleren van de wateropname lijkt te helpen. Hier zijn speciale waterfonteintjes voor katten voor te koop.
Daarnaast is het verminderen van stress ook heel belangrijk in de behandeling van een blaasontsteking. Dit kan gedaan worden met speciale verdampers die feromonen vrijgeven. Deze kun je ophangen in de kamer waar je kat het meest zit. In veel gevallen hebben deze verdampers positieve effecten, maar vaak moet dit wel gecombineerd worden met een ontstekingsremmer.
In de meeste gevallen herstellen katten binnen een week vanaf het moment dat de therapie gestart wordt.
In veel gevallen speelt stress een belangrijke rol. Sommige katten krijgen eenmalig een blaasontsteking, maar bij de meeste katten zal het steeds weer terug komen. Vaak is een verandering in de omgeving voldoende om weer een blaasontsteking te krijgen. Bijvoorbeeld een verhuizing, de geboorte van een baby of het nemen van een nieuwe kat kunnen voldoende stress opleveren voor je kat om weer opnieuw een blaasontsteking te krijgen. In dat geval is de behandeling hetzelfde als de vorige keer.
Als de klachten steeds terug blijven komen, of nooit weggaan. Dan kan het nodig zijn om de urine verder te onderzoeken. Een enkele keer kan je kat tóch last hebben van een bacterie. In dat geval is het noodzakelijk dat je dierenarts ‘steriele urine’ heeft. Dit kan hij/zij doen door met een naald wat urine uit de blaas te halen. Dit is vaak helemaal niet pijnlijk voor je kat en de meeste katten laten dit ook goed toe. Deze steriele urine kan je dierenarts vervolgens op kweek zetten om te kijken of er bacteriën groeien. In dat geval zijn antibiotica noodzakelijk.